ای دوست....

منم سرگشته ی حیرانت ای دوست!
کنم یک باره جان قربانت ای دوست!
دلی ناسازِ شوق وصل کویت....
ز هر سر بر سر پیمانت ای دوست!
دلی دارم در آتش خانه کرده....
میان شعله ها کاشانه کرده....
دلی دارم که از شوق وصالت....
وجودم را ز غم ویرانه کرده....
من آن آواره ی بشکسته بالم....
ز هجرانت فتاده،رو بر زوالم....
منم آن مرغ سرگردان و تنها!
پریشان گشته شد یک باره حالم....
ز هر سر بر سر سجاده کردم....
دعایی بر آن دلداده کردم....
دلا تا کی اسیر یاد یاری!!؟؟
ز هجر یار ، تا کی ناله داری؟؟
بگو تا کی ز شوق روی لیلی....
تو مجنون پریشان روزگاری....
پریشانم....پریشان روزگارم....
من آن سرگشته ی هجر نگارم....
کنون عمری است با امید وصلت....
درون سینه آسایش ندارم....
ز هجرت روز و شب فریاد دارم....
ببین داد از دلی ناشاد دارم....
درون کوهسار سینه ی خود....
هزاران کشته چون فرهاد دارم....
چرا ای نازنینم بی وفایی؟؟؟!!!
دمادم با دل من در جفایی....
چرا آشفته کردی روزگارم؟؟؟!!!
عزیزم....! دارد این دل هم خدایی....
عزیزم....! دارد این دل هم خدایی....

...:::>دوستت دارم <:::...